Van Bryce Canyon naar the Strip in Las Vegas

24 juli zijn we Bryce Canyon National Park ingegaan, met de auto. Eigenlijk is het een lange doodlopende weg, waar je op verschillende punten kunt stoppen om je te vergapen aan de meest ongelooflijke vergezichten. En bij sommige kun je dan een trail lopen, de een langer dan de andere. Wij waren eerst naar het eind gereden, en hoewel het echt ontzettend mooi en eindeloos is, op de een of andere manier is het iets minder overweldigend dan de Grand Canyon...totdat we bij Sunsetpoint de Navajo Loop Trail liepen. Dat gaat naar beneden, en dan loop je dus tussen dat maffe gesteente in, en je beseft dat dit maar een heel, heel klein hoekje is van waar je net boven over hebt staan uitkijken - op een andere manier toch ook weer heel mooi!

Met z'n vieren hebben we als lunch een 16 inch (40 cm) pizza gegeten waarna we terug in de cabin zijn gaan chillen (lees uitbuiken). S'avonds nog wat kleins gegeten in dezelfde diner als de avond ervoor in Panguitch - echt zo'n small town, met brede straten (alleen de hoofdstraat heeft straatverlichting) en houten huizen met een porch. Dit deel van Utah doet qua natuur wat aan Zwitserland/Oostenrijk denken, maar het is toch ook weer anders.

25 juli hebben we Panguitch verlaten om via Zion National Park naar Vegas te gaan. Na eerst een - niet zo heel slim - eekhoorntje te hebben overreden (sorry!) ( jullie snappen nu wel dat Dre dit stukje geschreven heeft want ik zou nooooooooooit een schattig eekhoorntje doodrijden) zijn we bij Springdale het park ingegaan met een shuttlebus. We hebben al een paar keer tegen elkaar gezegd dat, ondanks dat het hoogseizoen is en er veel toeristen zijn, het niet zo (druk) aanvoelt; op de een of andere manier verspreidt het toch. Maar hier was het wel wat drukker. Toch een klein stukje gelopen ( de Emerald Pool Trail)  in weer wonderschone natuur en zachtrozerood gesteente. Daarna bij Hurricane de Interstate15 op, naar de gekkigheid van Vegas. Ook dit is weer echt ongelooflijk: het is maar iets van 110 mijl, maar het is heel af en toe een dorpje (wat doen die mensen daar in hemelsnaam?) en voor de rest woestijnachtig landschap zover je kunt kijken...leegte. En als je uitstapt lijkt het alsof je een mega föhn op je gericht krijgt - ik heb nog nooit zo'n hitte gevoeld: Je wilt of een aircood gebouw in, of terug je auto in!

In Las Vegas viel het wat tegen dat het zwembad gesloten was, want daar hadden we allemaal erg veel zin in. Maar goed, even rustig aan gedaan op de hotelkamer, douchen en toen - de strip op. Het is natuurlijk zaterdagavond, en het is natuurlijk hoogseizoen, maar - wat een gekte is dit, echt niet-te-geloven: We zijn nog maar een paar hotels doorgelopen - waaronder the Venetian met z'n inpandig nagebouwd Venetië met grachten! - maar dan wordt je al compleet gek: die winkels, het eindeloze gokken, de mensen, eigenlijk de decadentie... Morgen de rest!